Od początku naszej działalności w Iraku kładziemy duży nacisk na wspieranie edukacji. Wyposażaliśmy szkoły w materiały dydaktyczne, tablice, drukarki oraz podręczniki szkolne, organizowaliśmy półkolonie dla dzieci i kursy zawodowe dla dorosłych.

Lata wojen spowodowały ogromną zapaść irackiej edukacji. Szkoły są przepełnione i często brakuje w nich nawet podstawowego wyposażenia. W wielu miejscowościach, szczególnie tych oddalonych od większych miast, edukacja jest w powijakach. Sytuacja na szczęscie z roku na rok się poprawia. Oczywiście nie wszędzie w takim samym tempie. Szczególnie widoczne jest to w górskich regionach na granicy z Syrią i Turcją, gdzie wiele jest jeszcze do zrobienia

W 2021 roku ze środków zebranych w ramach 1% podatku (wspólnie z Fundacją Pomocy Dzieciom w Żywcu) wybudowaliśmy Centrum Sardashty, którego celem jest edukacja mieszkańców pobliskiego obozu dla przesiedleńców. Nie jest to typowa szkoła, a raczej ośrodek kultury, w którym swoje miejsce znajdują dzieci i młodzież w różnych kategoriach wiekowych. W Centrum odbywają się również zajęcia dla dorosłych, m.in. kursy szycia, języka angielskiego oraz komputerowe.

Świat o nich zapomniał

Centrum Sardashty powstało w największym nieformalnym obozie dla wewnętrznych przesiedleńców na terenie północnego Iraku. Czym charakteryzuje się taki nieformalny obóz ? Najprościej powiedzieć, że nie został on objęty rejestrami ONZ, a co za tym idzie, jego mieszkańcy nie mogą liczyć na zorganizowaną pomoc humanitarną. Wspomnieć też należy, że mieszka tu ponad 2,5 tysiąca rodzin, czyli ponad 12 tysięcy ludzi. Sporą część stanowią młodzież i dzieci. Są to rodziny, które w sierpniu 2014 roku, uciekły przed zbrodniami dokonywanymi przez ISIS. Wielu straciło bliskich, którzy zostali porwani lub zamordowani.

Obóz mieści się na płaskowyżu na szczycie Góry Sindżar. Po zajęciu przez terrorystów południowej części regionu było to pierwsze miejsce, do którego udało się dotrzeć tysiącom uciekinierów. Nie mając możliwości przedarcia się dalej, pozostali na płaskowyżu czekając na ratunek. Nigdy tak naprawdę go nie otrzymali. Pozostali tu i z czasem zaczęli się osiedlać. Wymowne jest to, że jeszcze przed wydarzeniami z 2014 roku, mieszkały tu tylko 3 rodziny.

Przestrzeń dla małych i dużych

Przez większość dnia dzieci mieszkające w tutejszym obozie pomagają swoim rodzicom w pracach domowych. Opiekują się zwierzętami gospodarskimi, albo zajmują się młodszym rodzeństwem. Nie mają zbyt wielu rozrywek, żeby nie powiedzieć, że żadnych. Centrum Sardashty daje im nie tylko możliwość zdobycia wiedzy, ale pozwala też na integrację z rówieśnikami.

Odbywają się tu różnego rodzaju zajęcia, w których uczestniczą zarówno maluchy, jak i nastolatki. Uczą się m.in. czytania i pisania, podstaw języka angielskiego, czy przedmiotów ścisłych, jak matematyka. Mają też zajęcia plastyczne i muzyczne, a do tego wiele rozwijających gier i zabaw.

Nie zapominamy również o dorosłych. Organizowaliśmy dla nich kursy komputerowe oraz językowe, a obecnie prowadzimy też małą szwalnię, w której odbywają się zajęcia szycia i rękodzieła. Przychodzą na nie kobiety w różnym wieku i po różnych przejściach (również te, które były w niewoli w rękach terrorystów z ISIS). Jest to dla nich forma terapii zajęciowej, ale także miejsce spotkań, podczas których mogą otworzyć się przed sobą. Dodatkowo mają możliwość zdobycia nowych umiejętności, a rzeczy wytworzone na kursach, jak na przykład ubranka dla dzieci, mogą zabrać ze sobą do domu.

Centrum Sardashty stale rozwijamy. W 2022 roku wybudowaliśmy zadaszenie, które chroni jego podopiecznych przed upalnym słońcem latem i deszczami oraz śniegiem w okresie zimowym. Dzięki temu Centrum może nieść swoją misję przez cały rok. Do końca tego roku chcemy wbudować studnię głębinową, aby Centrum miało własną czystą wodę. Każdego miesiąca wspieramy je też kwotą około 9000 zł. Są to pieniądze m.in. na zakup paliwa do generatorów, nafty do ogrzewania w okresie zimowym, wody i przekąsek dla dzieci oraz materiałów dydaktycznych.

Utrzymanie Centrum Sardashty jest jednym z naszych priorytetów. Widząc ile radości daje ono każdego dnia, wiemy, że warto w nie inwestować.

Autor: Dawid Czyż